Ken je die rubriek in de woonbijlage van het Parool, waarin je een kaartje ziet met daarop gemiddeld tien huizen in Amsterdam, waar bekende Amsterdammers gedurende hun hele leven hebben gewoond? Ik woon “pas” elf jaar in Amsterdam, maar heb al genoeg huizen versleten om in die rubriek te kunnen komen.
Zo woonde ik vijf jaar geleden een tijdje in de Indische Buurt, op de vierde en bovenste verdieping. Voor het eerst zag ik een zonsondergang vanuit een huis in Amsterdam. Dat voelde als luxe – in de stad wonen en toch de zon onder zien gaan. Een paar woonervaringen verder kwam ik terecht in het tuinhuisje van een woonboot aan de Amstel. Dat was wederom een ongekende luxe, het leek wel een soort vakantiepark, in een heel klein bos, aan het water waar je ook nog kon zwemmen – en toch in Amsterdam.
Tegen de tijd dat we samen ons eerste appartement gingen kopen wist ik het dus wel: dat moest aan het water zijn en met zonsondergang! Onbegonnen werk in Amsterdam, zou je denken. Voor IJburg vonden we onszelf véél te jong – daar moet je toch minimaal 2,2 kind voor hebben – tot we voor de grap op een zondag toch maar eens gingen kijken. De zonsondergang is hier wederom prachtig, misschien zelfs nog wel mooier door de weerspiegeling van het water. Terwijl ik in de Indische Buurt nog student was, ben ik dat inmiddels al lang niet meer en krijg ik dus ook regelmatig de zonsopkomst mee en die maakt vroeg opstaan dan toch net iets minder erg. Inmiddels ben ik vast besloten hier een nieuw woonrecord te gaan vestigen!
Ken je die rubriek in de woonbijlage van het Parool, waarin je een kaartje ziet met daarop gemiddeld tien huizen in Amsterdam, waar bekende Amsterdammers gedurende hun hele leven hebben gewoond? Ik woon “pas” elf jaar in Amsterdam, maar heb al genoeg huizen versleten om in die rubriek te kunnen komen.
Zo woonde ik vijf jaar geleden een tijdje in de Indische Buurt, op de vierde en bovenste verdieping. Voor het eerst zag ik een zonsondergang vanuit een huis in Amsterdam. Dat voelde als luxe – in de stad wonen en toch de zon onder zien gaan. Een paar woonervaringen verder kwam ik terecht in het tuinhuisje van een woonboot aan de Amstel. Dat was wederom een ongekende luxe, het leek wel een soort vakantiepark, in een heel klein bos, aan het water waar je ook nog kon zwemmen – en toch in Amsterdam.
Tegen de tijd dat we samen ons eerste appartement gingen kopen wist ik het dus wel: dat moest aan het water zijn en met zonsondergang! Onbegonnen werk in Amsterdam, zou je denken. Voor IJburg vonden we onszelf véél te jong – daar moet je toch minimaal 2,2 kind voor hebben – tot we voor de grap op een zondag toch maar eens gingen kijken. De zonsondergang is hier wederom prachtig, misschien zelfs nog wel mooier door de weerspiegeling van het water. Terwijl ik in de Indische Buurt nog student was, ben ik dat inmiddels al lang niet meer en krijg ik dus ook regelmatig de zonsopkomst mee en die maakt vroeg opstaan dan toch net iets minder erg. Inmiddels ben ik vast besloten hier een nieuw woonrecord te gaan vestigen!
Reacties
Een reactie posten